Dag 13: Nájera – Santo Domingo de la Calzada

Dag 13: Nájera – Santo Domingo de la Calzada

21 km, 25 graden

Vanochtend om 7.30 uur gestart met Shaun en Christine na een ontbijt vlakbij de albergue. Ik was wel heel erg optimistisch in de ochtend. Voelde geen pijn, had energie en had er zin in. Dus ik liet de brace in mijn tas. Het was vanochtend weer erg donker (en koud!!!), maar na een tijdje werden we weer beloond met een mooie zonsopgang.

Ik had dit keer in het begin geen pijn in mijn knie etc. maar andere struggles. Ik moest de hele tijd super nodig naar de wc!!! Maaar…. vandaag bijna de hele dag alleen maar open vlakte….

Dus bij elke mogelijkheid (bosje, steen) zei ik tegen Shaun dat hij maar alvast door moest gaan, want ik moest weer… vreselijk! Ik durfde dus de rest van de dag niks meer te drinken, haha. Gelukkig was ik niet de enige ;). Daarnaast was ik ook nog eens mijn bril kwijt geraakt toen ik even mn tas had afgedaan om mijn shirt met lange mouwen uit te doen. Dus ik liep een stuk terug en zocht in de bosjes naar mijn bril, die ik gelukkig weer terug had gevonden…

Normaal ben ik heel erg georganiseerd en een echte controlfreak, maar alles wordt ‘waziger’ naarmate je langer onderweg bent op de camino. Ik heb het meer mensen horen zeggen. Ik denk dat de vermoeidheid bij iedereen steeds meer zijn tol eist en we worden vergeetachtiger (bijv. vergeten te betalen).

Dit hondje wou mee en zit nu in mijn rugtas 😉

Het laatste stuk naar Santo Domingo kreeg ik weer pijn in mijn knie en begon de dikke vette blaar toch wel erg aanwezig te zijn. Dus mijn brace ging weer om en zo strompelden Shaun, Christine en ik weer verder. We hadden alle 3 pijn en het laatste stuk was echt niet leuk meer. Helemaal niet omdat we een heel stuk naar beneden moesten lopen.

Maar iedereen lacht er achteraf aan het einde van de etappe om…”Wtf, why are we doing this?!? We are suffering!!!” Dit zeggen we dan aan de bar met een groot glas sangria, met onze slippers aan om de blaren te laten drogen… En dan fantaseren we over wat we zouden doen als we thuis zijn, namelijk: douchen en film kijken op de bank met een zak chips… en de volgende ochtend gaan we weer… hinkend naar het volgende dorp. Sommige op hun slippers met sokken aan, met touwtjes vastgebonden en hun schoenen vastgebonden aan een stok (zie onderstaande foto). Nope, ik ben zeker niet meer de enige kreupele.

Na aankomst in de herberg, waar ruimte is voor wel 200 bedden (!!), gedoucht en daarna pinxtos gegeten en sangria gedronken. We zijn allemaal al erg gewend aan de routine van het pelgrimsleven.

Maar 1 ding zal morgen misschien anders zijn: er wordt regen verwacht…. en morgen staat er een flinke wandeling van 24 km te wachten… we zullen zien!

Welterusten allemaal! Pelgrimsbedtijd! 21 uur!

Groetjes,

Lotte


2 gedachten over “Dag 13: Nájera – Santo Domingo de la Calzada

  1. Hoi Lotte,

    Wat leuk dat je ons alles laat mee-beleven, alle mooie dingen en de blaren en pijnlijke knieen.
    En de foto’s zijn schitterend.
    Geniet nog even van de laatste etappes.
    Groeten
    Anneke

  2. Haha, dat gevoel “waarom dóen we dit?” en bedenken wat je allemaal gaat doen als je weer thuis bent herken ik nog wel van scouting! 😂

    Maar je doet het goed Lot! Super!

    En geef dat hondje maar aan mij.. 😌

Laat een reactie achter op Anoniem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *