22 km, in de middag erg heet (27 graden) Blog van vrijdag 28 september 2018

Gisteren een zware dag gehad met veel pijn aan mijn voeten en benen. Daarom was het er niet van gekomen om de blog af te maken en online te zetten. Maar hier is ie:

vrijdag 28 sept: Ik maakte mij de avond van tevoren in de herberg Suseia in Zubiri zorgen of ik het zou redden naar pamplona (grote stad en einde van de etappe). Mijn benen deden erg pijn en bij het opstaan kon ik nauwelijks lopen. Maar iedereen die ik tot nu toe had ontmoet zou naar pamplona gaan, dus ik wilde daar ook persé naar toe. Alhoewel het idee van een grote stad mij niet aantrok. Ik was bang dat ik mij verloren zou voelen in zo’n grote stad en iedereen kwijt zou raken. Ik heb de hele weg naar pamplona alleen gelopen. Onderweg kwam ik Don tegen, die mij vertelde dat ik daar iedereen wel weer zou zien.

Het was fijn om vandaag alleen te lopen. Het voortdurend engels spreken kost mij energie en doordat ik alleen liep had ik de tijd om op de kleine dingen te letten.

Het was weer een erg mooie etappe met minder heuvels, maar met mooie bospaadjes en riviertjes.

Onderweg nog even lekker geluncht.

En ik kwam deze man van de camino film ‘the way’ tegen. Bij hem kocht ik een jus d’orange donativo. Donativo betekent dat je geeft wat je er voor over hebt.

Vlak voor de stad pamplona hield ik even een pauze op een bankje en opeens kwam daar het oostenrijkse stel om de hoek gelopen die ik eerder had ontmoet (Bert en Cundula). Zij zijn zo aardig en we waren blij elkaar weer te zien na 2 dagen. Hij nodigde mij uit om in de avond mee Pintxos te eten (kleine spaanse hapjes), dus we wisselden telefoonnummers uit.

Toen ik de stad naderde duurde het eeuwen voordat ik daadwerkelijk pamplona binnen was. Maar daar was het dan eindelijk!!!

Ik strompelde daadwerkelijk naar de herberg en mijn voeten deden zooo ontzettend pijn! In de herberg bleek dat mijn enkel en voet was gezwollen en onder de uitslag zat. Ik kreeg in de herberg een icepack en van het stel uit de VS die eerder mijn ontbijt hadden betaald crème voor op mijn enkel en voet.

The camino will provide. Het geeft je wat je nodig hebt. En dit blijkt daadwerkelijk zo te zijn. Zo bijzonder.

Na een douch en wat rust liep ik naar buiten en was daar opeens Michael. Samen hebben we wat kerken van binnen bekeken in de stad.

Rond 7 uur belde Bert en spraken we af bij een restaurant waar we alle pelgrims zagen die ik eerder had ontmoet. En dat in zo’n grote stad!! Ik was zeer verbaasd en het was een heel leuk weerzien. Don riep mij bij zich en zei: ik zei het je toch. Je zult je niet verloren voelen in de stad. Bijzonder toch?

De pintxos waren heerlijk! Deze worden gegeten in Oost-Spanje. In andere delen van Spanje eten ze tapas.

Na het eten bedankte ik Bert en Cundula voor de uitnodiging en na nog een rondje door de stad te hebben gelopen ging ik terug naar de herberg. Ik twijfelde wat ik moest doen de volgende dag. Een pauze inlassen of doorgaan?

Ik laat het jullie weten wat ik heb gedaan vandaag! Ik ben te moe om de blog van vandaag te schrijven, dus die hebben jullie nog tegoed. Tot morgen!

Groetjes, Lotte