Dag 7: rustdag

Dag 7: rustdag

23 graden, 0 km

Hallo allemaal,

Dag 7 rustdag, klinkt wel heel bijbels, maar toch is het zo! Zoals jullie zagen in de blog van gisteren kon mijn lijf wel wat rust gebruiken. Dus, vandaag met de beentjes omhoog met een gevulde waterzak op mn voeten om ze wat te koelen. De uitslag brand namelijk. Het lijkt op een soort allergische reactie door warmte wat ik wel eens eerder heb gehad. Morgen hoop ik een pharmacy tegen te komen waar ik een brace kan halen voor mijn knie en iets tegen de uitslag op mijn enkels en voeten.

Vanochtend lekker lang blijven liggen (wel tot 8 uur!!! ;)) en daarna in het buffetrestaurant naast de albergue ontbeten. Dit was heeeerlijk. Ik heb volgens mij alles gegeten en gedronken wat er lag. Na gisteren moest ik weer even op krachten komen.

Na het ontbijt weer lekker lang gedoucht, al mijn kleren gewassen en daarna op bed gelegen om te rusten, de blog van gisteren te schrijven en alle reacties van iedereen te lezen. Wat een leuke, aanmoedigende berichten! Dankjulliewel allemaal!

Het is heerlijk om even op adem te komen en de tijd te nemen om kleren te wassen etc. En de goede nachtrust van afgelopen nacht (wetende dat ik nog een dag zou blijven) heeft zijn vruchten afgeworpen. De spierpijn in mijn benen/kuiten is een stuk minder, dus dat beloofd veel goeds! (Of is het de ibuprofen?) Nu de rest van de kwalen nog 😉 Maar, er is nog geen enkel moment geweest dat ik het niet meer leuk vond.

In de middag even over een lokale markt gelopen en stokbrood, kaas, drinken en een tomaat gekocht in een lokale supermarkt. Mijn lunch at ik op bij de albergue waar ik een mes en bord kon lenen. En zo zat ik daar heerlijk met mn benen omhoog, de beegees te luisteren op het terras, met een lekkere lunch. Met het heerlijke Spaanse weer erbij is het ‘net alsof’ ik vakantie heb, haha. Aan de andere kant voelde ik mij net een ‘local’, zoals ik mij hier thuis voel in de albergue. Ondertussen zag ik strompelde pelgrims twijfelend voorbij komen. Ik zag ze denken: hmm doorlopen of niet? Nou, een rustdag kan ik iedereen aanraden. Tenminste als je je nog een beetje menselijk wilt voelen 😉

Ik hoop echt dat het morgen beter gaat, want het kriebelt alweer. Ik wil lopen! De natuur hier is zo mooi, ik ben nieuwsgierig naar de volgende etappe. Vanavond maar een extra wijntje? 😉

Nou, dat laatste is zeker gelukt. Net nadat ik dacht dat iedereen die ik tot nu toe had ontmoet al veel verder zou zij dan ik, werd ik uitgenodigd om bij anderen aan tafel te zitten tijdens het buffet. Het was een ontzettend gezellige avond met veel eten, wijn en lachen. Zo ontmoette ik weer nieuwe aardige mensen en was ik weer niet alleen.

Om 21 uur liep ik terug naar de albergue. Toen ik de badkamer binnen liep om mijn tanden te poetsen, zat er een oudere vrouw op een kruk te snikken en te huilen. Ik troostte haar en nadat ze was uitgesnikt, vertelde ze dat ze gewoon een rotdag had. Ze was uitgegleden over de losse stenen waar ik eerder over vertelde. Hierdoor kom ze niet naar Alto del perdón (het bekende beeld op de heuvel van gisteren), maar moest in plaats daarvan naar het ziekenhuis. Ze was hier erg teleurgesteld over en heeft 8 hechtingen gekregen op haar voorhoofd en een blauw oog. Ik stelde haar gerust door te zeggen dat we allemaal weleens zo’n rotdag hebben en dat het niet geeft om even te huilen. Daarnaast was het toch een moeilijk en rotstuk naar beneden. Ze was me erg dankbaar en nu ligt ze verderop lekker te slapen. Ze was vooral gewoon erg moe. En dat begrijp ik. Maar iedereen helpt hier elkaar en je bent nooit alleen. Een les die iedere pelgrim leert op de camino op weg naar Santiago de Compostella.

Tot morgen!

Groetjes,

Lotte


Eén gedachte over “Dag 7: rustdag

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *