15 graden, 22 km (misschien 26 km volgens de navigatie)

Hallo allemaal!

En daar gaan we weer! Ik had de wekker om 6 uur gezet, maar ik werd tegen 7 uur wakker (de oordoppen werken écht goed!) Bij het ontbijt vroeg Shaun uit North-Carolina of hij vandaag met mij mee mocht lopen. Misschien omdat ik er als een kreupele invalide uitzag en hij zelf ook graag rustig en langzaam loopt 😉 Ik mocht van hem iets lenen voor om mijn knie.

Het was heerlijk om weer te lopen in de frisse lucht in de ochtend. Bij het eerste dorpje in Mañeru kocht ik een brace bij the pharmacy. Door de brace om mijn knie liep ik iets minder kreupel.

Shaun was een fijn gezelschap. We liepen hetzelfde tempo. Soms praatten we, maar we konden ook hele stukken gewoon stil zijn. Hierdoor had ik het gevoel dat ik ook alleen liep, wat ik op zich fijn vind.

Onderweg zagen we veel olijfbomen, druiven- en vijgenplanten. Mooi!

We kwamen langs een pauzeplek, waar een Spaanse jongen een stuk land heeft gekocht om voor de pelgrims een rustplek te maken. Hij bouwt alles zelf en gebruikt o.a de stenen uit de omgeving. Hier namen we een lekkere koffie en stuk verse ananas (weer donativo). Hier kwamen we ook Bert en Candula weer tegen. We kregen van de Spaanse jongen een rondleiding over het stuk land. We gaven hem wat extra geld voor zijn project, omdat hij er zo trots op was. Hij wil o.a nog tenten en toiletten bouwen.

Onderweg aten we bessen die we tegen kwamen aan de kant van de weg en hier hebben we de rest van de etappe naar Estella hard om moeten lachen. De pijn in mijn knie werd minder en ik had het gevoel dat ik vandaag wel naar Santiago kon lopen. Kwam dat misschien door de bessen (hallucinaties??) We noemden ze ‘happy berries’ ;). Vervolgens dachten we er aan om ze mee te nemen voor de volgende ‘pijnlijke’ dagen of om ze te verkopen aan de pelgrims die allen steeds meer beginnen te strompelen (jeuj, ik ben niet meer de enige invalide pelgrim!)

Helaas werd de pijn in mijn knie het laatste stuk weer erger en strompelden we naar Estella. Dit was zwaar, maar moesten er toch heel erg om lachen, omdat we dachten: “omg, waarom doen we dit eigenlijk?!”

Eindelijk liepen we Estella binnen waar we Bert en Candula weer zagen.

Bij aankomst lekker gedoucht en heeft er een pediatrist (en ook pelgrim ;)) naar de uitslag op mijn voeten gekeken. Jup, het is een allergische reactie op hitte en ze zei dat ik wat anti-histamine moest kopen.

Bert had bij de supermarkt een fles wijn gekocht voor Shaun en mij, dus na het douchen ploften we neer op een van de stoelen in de herberg en kwamen voorlopig niet meer omhoog.

Op een gegeven moment vroeg Bert ons om te komen kijken. De albergue is een modern gebouw met een lange gang met kamers. Maar bij het openen van één van de deuren kwam je zomaar opeens een oude kerk binnen. Prachtig! Bert begon bijbelse liederen te zingen die hij had geleerd in zijn koor. Hij kon erg mooi zingen en het geluid weerkaatste door de hele kerk. Hij zei dat hij dat normaal niet zo snel zou doen, maar zich bij ons op zijn gemak voelde. Bijzonder weer he 🙂

Na het pelgrimsmenu in de herberg (wat weer heerlijk was) lekker naar bed. Morgen wordt een moeilijke etappe, maar ik zit er aan te denken om het mijzelf wat makkelijker te maken morgen 🙂

Welterusten allemaal!

Tot morgen!

Groetjes,

Lotte