18,5 km, 28 graden

Wat een dag!!! Pffff… Ik zat er vandaag niet lekker in. Ik startte vandaag aan de etappe met Bert en Candula, omdat ik met hen een kamer had gedeeld. Hoewel ik mij de afgelopen dagen heel vrij heb gevoeld om te kunnen doen wat ik zelf wil, voelde ik mij vandaag veel meer gebonden. Ik ontbeet ergens waar ik normaal gesproken niet snel zou ontbijten, ik liep sneller dan dat ik normaal zou doen, ik at anders, ik stopte vaker (en langer) en startte veel later in de ochtend etc. Maar Bert en Candula waren zo aardig voor mij en ik voelde mij verder wel op mijn gemak bij hen, maar hoe vertelde ik hun dat ik weer graag alleen verder wilde gaan?

De route van vandaag ging verder langs wijngaarden, olijfbomen en amandelbomen. We hebben van alles wat de natuur ons vandaag liet zien geproefd en gegeten. Heerlijk, onbewerkt voedsel rechtstreeks uit de natuur.

Het eerste stuk bevatte weer lange paden door het droge land van Spanje.

Na een tijdje kwamen er erg stijle heuvels en dit was het punt waarop ik zei dat ik ze later wel weer zou zien, omdat ik vanwege mijn knie graag langzamer de heuvels af wilde gaan. En hier scheidden onze wegen. Het kostte mij moeite om weer in ‘the mood’ te komen die ik de afgelopen dagen heb gehad. Het gevoel van vrijheid en trots dat ik dit doe. Alleen. Het werd dan ook erg heet vandaag en de zon begon erg te branden. Er was geen schaduw te vinden, dus ik smeerde mij goed in, deed mn pet op en mn zonnebril op. Maar door de hitte werd het zwaar om de stijle heuvels op en af te gaan. Daarnaast kwam ik vandaag bijna geen enkele pelgrim tegen, omdat we zo laat waren begonnen.

Na een tijdje kwam ik eindelijk op een plek in de schaduw waar een man drinken verkocht in een hutje. Bert en Candula waren hier ook. Dit was het punt waarop ik weer een beetje bij kwam van de hitte. De man zag mijn knie en zei dat ik de brace af moest doen. Ik dacht dat hij bedoelde dat ik het moest laten luchten, maar hij ging tegenover mij zitten en ik moest hem diep in de ogen kijken. Hij zei dat hij mijn knie kon genezen. Ik dacht nog: ‘nee bedankt’, maar hij pakte mijn handen en later mijn hoofd en duwde mijn hoofd naar achter, voor etc. Hij was er best serieus over, maar ik kon alleen maar denken: ‘WTF’. (Voor diegenen die dit lezen, ik hoor jullie al lachen…). Helaas werkte de magie niet echt bij mij, maar ik zei tegen de man dat hij mij goed had geholpen ;).

Vlak na aankomst in the albergue (eindelijk!) kwam de vrouw van de albergue naar mij toe en vroeg: “you are also netherland”? Het bleek dat Anja uit Nederland er aan kwam, in tranen vanwege de pijn in haar voeten en alle blaren. Anja was blij mij te zien en na een knuffel en een douch voelde ze zich alweer een stuk beter.

Ik ben blij dat ik niet veel blaren heb (nu eentje, maar die prik ik door en huppakee klaar d’r mee). De allergische reactie op mijn enkels en voeten worden ook minder en de pijn in mn knie ook langzaam. Ik ben blij dat ik de duurdere brace heb gekocht, want hij werkt goed! Of was het toch de magische blik van de man? 😉 Ja, ik heb pijn in mijn voeten en ik heb vermoeide benen, maar dat hoort erbij.

In de avond een heerlijk uitgebreid pelgrimsmenu gegeten met Bert, Candula en Anja.

Ik voel mij nu alweer een stuk beter en trots dat ik het vandaag weer heb geflikt om hier te komen. Morgen weer verder naar het volgende dorp!

Alleen.

Tot morgen!

Groetjes,

Lotte